21 Maja - Wspomnienie św. Jana Nepomucena
Jan urodził się w 1348 r. w Pomuku (późniejsza nazwa Nepomuk) koło czeskiej Pragi. Pierwsza pewna i ścisła wiadomość o jego życiu pochodzi z roku 1370. Wówczas, będąc jeszcze klerykiem, Jan figurował w dokumentach kurii biskupiej w Pradze w charakterze notariusza. W roku 1380 został wyświęcony na kapłana i otrzymał probostwo przy kościele św. Galla (Gawła) w Pradze. Równocześnie pełnił obowiązki notariusza przy arcybiskupie Janie Jenzensteinie. W roku 1381 studiował prawo na uniwersytecie w Pradze. W latach 1382-1387 studiował także w Padwie. W roku 1387 jako doktor prawa powrócił do Pragi. Został mianowany kanonikiem przy kolegiacie św. Idziego, a w dwa lata potem również kanonikiem przy kościele świętych Piotra i Pawła w Wyszehradzie. W roku 1390 został archidiakonem i proboszczem w Zatoc (Saaz). Stąd jednak rychło arcybiskup Pragi powołał Jana na swojego wikariusza generalnego. Był to wielki zaszczyt, bowiem urząd ten dawał Janowi pierwsze miejsce po metropolicie w diecezji.
20 maja - Wspomnienie Św. Bernardyn ze Sieny
Bernardyn urodził się w rodzinie szlacheckiej 8 września 1380 r. w Massa Marittima (nieopodal Sieny w Toskanii), kilka miesięcy po śmierci najsłynniejszej sienenki, św. Katarzyny, tercjarki dominikańskiej. Kiedy miał zaledwie 3 lata, stracił matkę, trzy lata później został osierocony także przez ojca, który był gubernatorem miasteczka. Na wychowanie wziął go do siebie zamożny stryj, zamieszkały w Sienie, który opłacił mu naukę. W szkole parafialnej ukończył nauki podstawowe, a w latach 1396-1399 studiował prawo na uniwersytecie w Sienie. Równocześnie studiował Pismo święte i teologię. Po otrzymaniu licencjatu z prawa kanonicznego zapisał się do Konfraterni Najświętszej Maryi. Celem tego bractwa było wewnętrzne doskonalenie się oraz posługiwanie chorym w czasie zarazy. W czasie epidemii dżumy Bernardyn, wspomagając innych, sam się zaraził i cudem wyszedł z choroby. Później opiekował się swoją niewidomą 90-letnią stryjenką.
ZAPROSZENIE METROPOLITY KATOWICKIEGO
DO MODLITWY PRZED PIEKARSKIM WIZERUNKIEM MATKI BOŻEJ
Drodzy Diecezjanie, Drogie Rodziny, Bracia i Siostry!
Miesiąc maj jest w Kościele czasem modlitewnej komunii ze świętą Matką Boga. Rozważamy tajemnicę Jej macierzyństwa, które od przyjęcia woli Bożej w chwili Zwiastowania i podtrzymania niezachwianej wierności Bogu pod krzyżem Jezusa Chrystusa, rozciąga się na nas wszystkich, braci i siostry Jej Syna, którzy jako pielgrzymi nadal pozostają narażeni na trudy i niebezpieczeństwa (por. KKK 2674). Maryja, Matka Jezusa i nasza, wskazuje drogę, jest jej znakiem i prowadzi nas do Zbawiciela.
SŁOWO PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
DO GÓRNIKÓW W SYTUACJI PENDEMII
W ostatnich dniach dochodzą do mnie informacje o trudnej sytuacji epidemicznej na Śląsku. W imieniu wiernych i pasterzy Kościoła katolickiego w Polsce chciałbym zapewnić o naszej duchowej łączności z wszystkimi górnikami i ich rodzinami, zwłaszcza z tymi, których bezpośrednio dotknęła epidemia.
Górnicy wielokrotnie udowodnili swoją miłość do Polski i do Kościoła, dlatego dzisiaj chcemy Was zapewnić – nie jesteście sami! Od Bałtyku, po Tatry zapewniamy o naszej solidarnej modlitwie w Waszych intencjach. Wasza pracowitość, wytrzymałość, uczciwość, solidarność, a jednocześnie wiara i pokora wobec Stwórcy i stworzenia, to tylko niektóre elementy etosu górniczej służby. Ufam, że te cechy pozwolą wszystkim górnikom przetrwać ten trudny czas, wrócić do sił i pełnego zdrowia. Dziękuję również wszystkim górnikom, którzy wyzdrowieli i oddają szlachetnie swoją krew dla ratowania innych chorych.
Jednocześnie chciałbym wyrazić mój smutek i oburzenie wobec wszystkich niesprawiedliwych słów, które padały w ostatnich dniach wobec górników i ich rodzin. Wobec choroby i cierpienia jedyną postawą jest serdeczne współczucie, modlitwa oraz braterska pomoc w powrocie do zdrowia.
Niech święta Barbara wspiera wszystkich górników. Szczęść Boże!
Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)
Słowo na niedzielę - „Otworzyć się na Ducha Świętego"
VI NIEDZIELA WIELKANOCNA - J 14,15–21
W czasie obrzędu bierzmowania biskup, kreśląc na czole kandydata znak krzyża olejem krzyżma, wraz z imieniem wypowiada następujące słowa: „przyjmij znamię Daru Ducha Świętego”. Przyjmujący sakrament odpowiada: „Amen”, czyli „niech się tak stanie”. Przez sakrament bierzmowania Duch Święty daje wierzącym moc, aby mogli „wiarę swoją wyznawać, bronić jej i według niej żyć”. Przychodzący Duch obdarza nas siedmioma swoimi darami, którymi są: mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża. „Chrystus, Syn Dawida, posiada je w całej pełni” (KKK 1831). My również je otrzymaliśmy.
Czym są dni krzyżowe
Właściwa nazwa: Dni błagalne (rogationes, od łac. rogo - prosić, modlić się). Swoimi początkami sięgają chrześcijańskiej starożytności. Do dni błagalnych należą: święto św. Marka Ewangelisty (obchód stały 25 kwietnia) i trzy dni przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego (Dni Krzyżowe). Zasadniczo daje się im miejsce w trzy dni od VI Niedzieli Wielkanocnej do środy przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego. W dni błagalne urządza się procesje w kierunku pól, ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych oraz suplikacji. Dobrego Boga, Który swojemu stworzeniu "daje pokarm we właściwym czasie i otwiera rękę swoją" prosimy o dobre zbiory oraz o sprzyjającą pogodę.
Prosimy mieszkańców o przystrojenie Krzyży, a także obejścia. Zapraszamy wiernych do udziału we Mszy świętej popołudniowej w górnym Kościele w poniedziałek, wtorek i środę o godz. 17.00. Po Mszy św. odmówimy modlitwy o dobre urodzaje i Boże błogosławieństwo w pracy ludzkiej. W tym roku nie będzie procesji do przydrożnych krzyży.