Wielki Post - Droga Krzyżowa
Wśród nabożeństw, w czasie których wierni oddają cześć męce Pańskiej, mało jest tak lubianych jak Droga Krzyżowa. W czasie tego nabożeństwa wierni uczuciowo idą tą samą drogą, którą Jezus przebył w czasie ostatnich dni swego ziemskiego życia: od Góry Oliwnej, gdzie w "ogrodzie zwanym Getsemani" (Mk 14, 32) "począł się lękać" (Łk 22, 44), aż do Góry Kalwarii, gdzie został ukrzyżowany między dwoma łotrami (por. Łk 23, 33), i do ogrodu, w którym został pochowany w nowym grobie wykutym w skale (por. J 19, 40-42). Świadectwem umiłowania tego nabożeństwa przez lud chrześcijański są niezliczone Drogi Krzyżowe w kościołach, w sanktuariach, na dziedzińcach klasztornych, a także na otwartym powietrzu, we wsiach i na pagórkach, a każda z tych stacji ma odmienny kształt i swoją sugestywną wymowę.
Środa Popielcowa - Wielki post
Środa Popielcowa rozpoczyna okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości - Świąt Paschalnych. Wielki Post, bo tak nazywa się ten okres, trwa do początku liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek. Już w II wieku, dla lepszego przygotowania do przeżycia Świąt Paschalnych, dodano dwa dni postu przed tym świętem. Wspomina o tym Tertulian (+ ok. 240). Św. Ireneusz (+ ok. 202) pisze, że za jego czasów zwyczaj ten istniał również w Galii: ku czci 40-dniowego postu Pana Jezusa był nakazany post 40-godzinny (obowiązywał zatem w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę). W wieku III poszczono już cały tydzień. Wreszcie na początku wieku IV wprowadzono post 40-dniowy na pamiątkę postu Jezusa Chrystusa. Po raz pierwszy wspomina o tym św. Atanazy z Aleksandrii w liście pasterskim z okazji Wielkanocy z 334 r. Chodziło o to, aby jak najlepiej przygotować wiernych do świąt wielkanocnych.
Środa Popielcowa
W Środę 17.02 wraz z całym Kościołem rozpoczynamy okres wielkopostnej pokuty. W tym dniu obowiązuje nas Post Ścisły i Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Msze święte z obrzędem posypania głów popiołem w naszym kościele o godzinie 8.00, 10.00, 16.00, 18.00. Od Środy Popielcowej rozpoczynamy kwartalne dni modlitw o Ducha Pokuty i Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu. Przy obrazie Pana Jezusa Miłosiernego wystawiona będzie Księga Trzeźwości, do której możemy wpisywać nasze postanowienia wielkopostne.
Nabożeństwo czterdziestogodzinne.
Współcześnie czterdziestogodzinne nabożeństwo jest stopniowo zapominane. Najczęściej służy jedynie jako „wstęp” do Wielkiego Postu. Ma jednak bardzo bogatą i długą tradycję. Już w 1539 r. papież Paweł III pisał, że powstało, aby „ułagodzić gniew Boga, spowodowany występkami chrześcijan, oraz aby udaremnić wysiłki i machinacje Turków, dążących do zniszczenia chrześcijaństwa”. Czterdziestogodzinne nabożeństwo bywa nazywane Quarant' Ore (lub Quarantore), od quarant – „czterdzieści” oraz hora – „godzina”. Najkrócej mówiąc, polega na nieustannej, trwającej czterdzieści godzin modlitwie przed uroczyście wystawionym Najświętszym Sakramentem. Jest to więc nabożeństwo eucharystyczne i powinno się zarówno zaczynać, jak i kończyć mszą św. Istnieją nawet specjalne, uroczyste msze, połączone z procesją z Najświętszym Sakramentem, przewidziane na początek i koniec czterdziestogodzinnego nabożeństwa.
Nabożeństwo 40 h przed Wielkim Postem
W niedziele 14.02. po Mszy św. o 11.30 rozpoczynamy w naszym kościele Czterdziestogodzinne Nabożeństwo, które będzie trwało do rozpoczęcia wieczornej Mszy świętej. Polega ono na całodziennej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Niedzielę, Poniedziałek i Wtorek przed Środą Popielcową. W Poniedziałek i we Wtorek Adoracja będzie od godziny 8.30 do godziny 17.00 w Dolnym Kościele. O godz. 16.50 odprawimy nabożeństwo do Świętego Michała Archanioła. Parafian zapraszamy do modlitwy przed Najświętszym Sakramentem, jako wyraz naszego osobistego przygotowania się do rozpoczęcia Wielkiego Postu.
Słowo na niedzielę - „Dotknięci trądem"
VI Niedziela Zwykła - Mk 1,40-45
Na rekolekcjach odprawianych w niewielkiej grupie uczestnicy odczytywali teksty Pisma św. mówiące o trądzie. Wieczorem dzielili się swoimi odkryciami. Jedna z uczestniczek, nie mówiąc o sobie, zwróciła uwagę na dziecko niechciane, odrzucone przez rodziców, któremu wmówiono, że nie może być kochane. W sercu tego dziecka została zakodowana biała plama trądu w taki sposób, że nie umie ono kochać. Gdy inni uczestnicy rekolekcji zapytali, czy dziecko niechciane nie może drogą spotkania z Jezusem szukać uleczenia ze swego nieszczęścia, nasza bohaterka odpowiedziała nieśmiało: „Najczęściej takie dziecko nie wierzy nawet w to, że Chrystus chciałby je uleczyć.