685490 Krzyz Forum 7Właściwa nazwa: Dni błagalne (rogationes, od łac. rogo - prosić, modlić się). Swoimi początkami sięgają chrześcijańskiej starożytności. Do dni błagalnych należą: święto św. Marka Ewangelisty (obchód stały 25 kwietnia) i trzy dni przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego (Dni Krzyżowe). Zasadniczo daje się im miejsce w trzy dni od VI Niedzieli Wielkanocnej do środy przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego. W dni błagalne urządza się procesje w kierunku pól, ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych oraz suplikacji. Dobrego Boga, Który swojemu stworzeniu "daje pokarm we właściwym czasie i otwiera rękę swoją" prosimy o dobre zbiory oraz o sprzyjającą pogodę.

Kościół modli się w tych dniach o błogosławieństwo Boże dla pracujących w rolnictwie, błaga Boga  o dobre urodzaje, pamięta o tych, którzy w różnych miejscach na ziemi cierpią głód, prosi o błogosławieństwo w każdej ludzkiej pracy. Procesje do krzyża w ramach nabożeństwa majowego  będzie  miała miejsce z racji trwających jeszcze obostrzeń epidemicznych w poniedziałek, wtorek i środę o godz. 16.30 przy Krzyżu Misyjnym.

Modlitwy o urodzaje w święto św. Marka (25 kwietnia)

Procesja w dniu św. Marka (litaniae maiores - prośby większe) znana jest już od pierwszych wieków chrześcijaństwa, była jednak zwyczajem lokalnym, który wytworzył się w środowisku rzymskim. Przyjmuje się, iż jest kontynuacją procesji pogańskiej (zwanej robigalia) ku czci bożka Robigusa, która udawała się w pola dla uzyskania od bóstw dobrych zbiorów. Z czasem obrządki te zostały jednak zaadaptowane do chrześcijaństwa. Do ostatecznego ukształtowania się litaniae maiores i ustalenia ich na dzień 25 kwietnia przyczynił się papież Grzegorz Wielki. Odnowa kalendarza (1969 r.) skreśliła jednak te obchody z kalendarza ogólnego (tj. obowiązującego dla całego Kościoła).

Dni błagalne, Dni krzyżowe

Z kolei obchodzone przez nas Dni błagalne (dni krzyżowe) przed Wniebowstąpieniem Pańskim (tzw. litaniae minores - prośby mniejsze), po raz pierwszy pojawiły się w Galii (Francja) w V w. Zostały one ustanowione przez bp Memerta z Vienne, a zatwierdzone przez Synod w Orleanie (511 r.) stały się obowiązujące dla całej Galii. Określenie litaniae minores pojawia się jednak dopiero w X w. Modlono się wówczas o urodzaje, obfite plony i ich zachowanie wraz z ludźmi od klęsk żywiołowych. Zwyczaj został przejęty przez Rzym za Leona III (VIII/IX w.), rzymskie księgi liturgiczne odnotowują je w XIII w., ale dopiero po reformie mszału za papieża Piusa V w 1570 roku znajdują one swoje miejsce w mszale. Tylko w Polsce dni te nazywamy Dniami krzyżowymi, gdyż procesje te obrały za kierunek krzyże stojące w polu, przy których odprawiano nabożeństwa błagalne.

Początkowo oba te obchody miały charakter zdecydowanie pokutny (diakon przewodniczący im zakładał nawet szaty koloru czarnego). Nie było to jednak zgodne z duchem przeżywanego okresu liturgicznego - trwał przecież nadal radosny okres wielkanocny. Według nowego kalendarza liturgicznego Kościół w Dni Krzyżowe oraz w Suche Dni (czyli Kwartalne Dni Modlitw) zanosi błagania do Boga o obfite plony ziemi i pracy ludzkiej oraz o zaspokojenie potrzeb człowieka, a nadto dziękuje Mu za otrzymane z jego rąk dobrodziejstwa (ONRLK nr 45). Czas oraz sposób ich obchodzenia zostały pozostawione do jurysdykcji konferencji biskupów; "(...) czy mają być obchodzone przez jeden czy przez kilka dni i jak często w ciągu roku mają być powtarzane". Wszystko zależy przecież od pory zbiorów, które w różnych częściach świata zachodzą w różnym czasie. Formularze mszalne na poszczególne dni dobiera się spośród wotyw odpowiadających potrzebom i intencjom modlitw (Kalendarz lit. 45-47). Jeśli chodzi o Dni krzyżowe, Mszał Rzymski z 1970 r. pozostawił decyzję co do ich obchodzenia poszczególnym Konferencjom Episkopatów. Konferencja Episkopatu Polski (30 września 1969 r.) zachowała obchodzenie Dni błagalnych w trzech dniach poprzedzających uroczystość Wniebowstąpienia. W poniedziałek odprawia się msze z wotywy w okresie zasiewów, we wtorek - o uświęcenie pracy ludzkiej, zaś w środę: za głodujących. Nabożeństwo połączone z procesją, które poprzedza Eucharystię, odbywa się w szatach koloru białego.

Źródło:Dmak.info